کتابخانه روستای آبطویل

پیامبر اکرم (ص) :

“ما مِن شَیءٍ أثقَل فی میزان العبدِ یَوم القیامة مِن حُسنِ الخُلُقِ"

"در روز قیامت چیزی سنگین تر از خوش اخلاقی در ترازوی اعمال بنده نیست."

مطلبی زیبا درباره ی "نقش اخلاق در سعادت بشر" از استاد شهید مطهری:

کسانی که به بشریت خدمت کرده اند آنها هستند که یک چیز خوب به بشر داده اند. یکی مَرکب خوب در اختیار بشر گذاشته و یکی وسیله روشنایی خوب و یکی اسلحه خوب و یکی عمارت و ساختمان خوب و یکی راه خوب و بالاخره هر کسی که به بشر خدمت کرده از این راه بوده که یک وسیله خوب در اختیار بشر گذاشته، به استثناء سلسله انبیاء و معلمان و مربیان الهی که هدفشان این بوده که انسانهای خوب بسازند، و آنچه از اخلاق فاضله امروز دیده می شود مدیون زحمات معلمان و مربیان الهی است.

هر وسیله خوب آنگاه به حال بشر مفید است که خود بشر خوب باشد یعنی اخلاق عالی انسانی داشته باشد، و اگر روح و جان بشر خوب نشد همه وسایل خوب در راه تخریب و بدبختی بشریت به کار برده می شود. دانش و کار که دو شرط اساسی سعادت بشر می باشند هنگامی کافی خواهند بود که مقرون به صفات خوب اخلاقی بوده باشد و اگر نه مانند سلاح برّنده و کاری است که در دست دیوانه ای بیفتد."

شرایط خوش اخلاقی از زبان استاد حسین انصاریان:

 برای این که شخص خوش اخلاق باشید، موارد زیر را رعایت کنید:
1- کمتر راجع به مشکلات گذشته تان فکر کنید،
2- کم توقع باشید،
3-  در هر پیشامد بدی احتمال این که خیر دنیا یا آخرت شما در آن باشد را فراموش نکنید،
4- به خدا توکل داشته باشید،
5-  در کارها خیلی خود را خسته نکنید،
-6  از خواب و خوراک به اندازه کافی استفاده کنید
-7 ورزش کنید، حتی اگر نیم ساعت در روز به صورت نرمش باشد
8- برنامه ای برای تفریح تنظیم کنید (سعی کنید تفریحتان در فضای سبز باشد)
9- به هیچ وجه در ذهن خود مشکلات کوچک را بزرگ کنید،
10- عطر استفاده کنید و از غذاهای خوش بو بیشتر استفاده نمایید.

داستانی زیبا از کسی که اخلاق خوشش مایه ی نجاتش از مرگ شد:

"روزی علی علیه السلام از سوی پیامبر مأمور شد تا با سه نفر که برای کشتن ایشان هم پیمان شده بودند، پیکار کند. آن حضرت، یکی از آن سه نفر را کشت و دو نفر دیگر را اسیر کرد و خدمت پیامبر خدا آورد. پیامبر، اسلام را بر آن دو عرضه کرد و چون نپذیرفتند، فرمان اعدام آنان را به جرم توطئه گری صادر کرد. در این هنگام، جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل شد و عرض کرد: خدای متعال می فرماید: یکی از این دو نفر را که مردی خوش خلق و سخاوتمند است، عفو کن. آن گاه پیامبر از قتل او صرف نظر کرد. وقتی آن فرد دانست که به سبب داشتن این دو صفت نیکو، مورد عفو الهی قرار گرفته است، شهادتین را گفت و اسلام آورد. رسول خدا(ص) درباره وی فرمود: او از کسانی است که خوش خویی و سخاوتش، او را به سمت بهشت کشانید."

مطلبی درباره ی "تفاوت حسن خلق با بی اعتنایی":

"از نظر اسلام، حسن خلق، هرگز به معنای بی اعتنایی در برابر گناه و منکر نیست. حسن خلق به این معنا نیست که اگر با منکری رو به رو شدیم، در برابر آن سکوت کنیم، لبخند بزنیم یا در برابر رفتار زشت دیگران واکنش منفی نشان ندهیم؛ زیرا برخورد منفی و تند، زمانی ناپسند است که موضوع اهانت یا بی اعتنایی به دین و ارزش های والای آن در میان نباشد. بنابراین، رنجاندن نزدیک ترین افراد به انسان نیز اگر به دلیل حفظ ارزش های دینی و اخلاقی و پای بندی به آن باشد، نه تنها زشت نیست، بلکه در ردیف مهم ترین وظایف شرعی و از مراتب نهی از منکر است. علی علیه السلام در این باره می فرماید:  پیامبر خدا به ما دستور داده است با معصیت کاران با چهره ای خشن رو به رو شویم.

بیتی از مولانا درباره ی "اخلاق نیکو":

هیچ     اهلیت       به از     خُلق     نکو                                من   ندیدیم     درجهان    جست  و  جو

مطلبی درباره ی "مزاح و شوخی کردن" به عنوان نشانه ی حسن خلق:

"شخصی به نام یونس شیبانی می گوید: امام صادق (ع) از من پرسید: مزاح شما با یکدیگر چگونه است؟ عرض کردم: بسیار اندک! حضرت فرمود: "این گونه نباشید؛ زیرا مزاح کردن، [نشانه] حسن خلق است و تو می توانی به وسیله آن، برادر دینی ات را شادمان کنی. پیامبر خدا نیز با افراد شوخی می کرد و منظورش، شاد کردن دل آنان بود."

هدف مزاح باید برای شاد کردن دل دیگران باشد. بنابراین، اگر با شوخی کردن، دیگران را برنجانیم یا کسی را مسخره کنیم، این شوخی، ممنوع و نکوهیده است و چه بسا موجب کنیه توزی و دشمنی میان دوستان می گردد. امام علی (ع) در این باره فرمود:  "برای هر چیزی، بذری است و بذر دشمنی، مزاح است."

مطلبی درباره ی "بزرگترین عامل سعادت یا بدبختی اقوام " از استاد شهید مطهری:

"افراد بشر همان طوری که از لحاظ قیافه و رنگ متفاوتند: یکی زیباست و یکی زشت، یکی سیاه است و یکی سفید و یکی زرد و یکی سرخ، از لحاظ صفات روحی و خلق و خوی نیز متفاوتند: یکی خوشخو است و یکی بدخو، یکی رئوف و مهربان است و دیگری بی مهر و قسیّ القلب، یکی بی آزار است و دیگری موذی، یکی شجاع است و دیگری ترسو، یکی عفیف و باتقواست و دیگری لاابالی و بی قید، یکی بلند نظر است و دیگری پست، یکی عادل است و دیگری ظالم، یکی حرّ و آزاد است و دیگری زبون و بنده صفت، ولی با این تفاوت که اولا شکل و اندام و رنگ انتخابی و اختیاری و قابل تغییر و تبدیل نیست و اما صفات روحی و اخلاق و خویها تا حد زیادی انتخابی و اختیاری و قابل تغییر و تبدیل است؛ دیگر این که رنگ و شکل و اندام در سعادت و خوشی بشر تأثیر قابل توجهی ندارد اما صفات و حالات روحی بزرگترین عامل سعادت و یا بدبختی افراد و اقوام است."

مطلبی اخلاقی و زیبا از استاد حسین انصاریان درباره ی خوش اخلاقی:
 سنگین ترین چیزی که در قیامت در ترازو گذاشته می شود.
رسول الله (ص) می فرماید: “ما مِن شَیءٍ أثقَل فی میزان العبدِ یَوم القیامة مِن حُسنِ الخُلُقِ”
در روز قیامت چیزی سنگین تر از خوش اخلاقی در ترازوی اعمال بنده نیست.
برادر گرامیم! خیلی ساده از کنار این حدیث رد نشو. از خودت بپرس: پس نماز شب کجاست؟ روزه در روز بسیار گرم کجاست؟ سرپرستی یتیم کجاست؟ و ....
ولی رسول الله (ص) می فرماید:  سنگین ترین چیزی که در ترازوی اعمال گذاشته می شود، خوش اخلاقی است.
آیا باور می کنی!؟ بله، چون رسول الله صلّی الله علیه وسلّم می گوید.